Έρημη Γη

Έρημη Γη

Μικροί κόκκοι από άμμο σε μια άνυδρη γη,

νεκρή με τα χρόνια,

τ' απομεινάρι μιας λιμνοθάλασσας

που κάποτε στέρεψε.

Σταγόνα βροχής δεν απέμεινε πια στο ξερό έδαφος.

Βλέπω έναν κάκτο, τελευταίο σημείον ζωής,

λίγο πράσινο στην ώχρα

πνοή ζωής να δίνει στο τοπίο της φρίκης.

Ήταν κάποτε πεύκο, λέει,

μα αγκάθια με τα χρόνια έβγαλε.

Δεν γεννήθηκε με τ' αγκάθια

ύστερα φύτρωσαν, ακούς;

Όσο ήταν πεύκο

κανείς δεν το πρόσεχε μες την έρημο.

Μα κι όταν κάποιος το έβλεπε,

νόμιζε πως ήταν πλάνη,

πως εικελόνειρη παραίσθηση ήταν.

Κι εκείνο να κλάψει ήθελε

μα τις σταγόνες κρατούσε μέσα του

και συσσωρεύτηκε το ύδωρ ,

σαν σε κάκτο.

Τότε άρχισε να βγάζει αγκάθια.

Άσχημο πράγμα η μοναξιά, άσχημο.

Κανείς δεν σε ακούει να κλαις,

να κραυγάζεις.

Όχι δεν γελάς.

Σε κανέναν δεν θα λείψει η ευτυχία σου.

Βλέπεις δεν γεννιέσαι κάκτος.

Οι άνθρωποι σε μετατρέπουν.

Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να σε αγαπήσουν,

που μόνη τους έγνοια είναι να ρουφήξουν

τις τελευταίες σταγόνες ζωής που σου έχουν απομείνει.

Τα χρειάζεσαι τ' αγκάθια.

Κάπως πρέπει να επιβιώσεις

σε αυτήν την έρημο γεμάτη κάκτους,

σ' αυτήν την έρημη γη,

με τα χρόνια άνυδρη από την εγκατάλειψη.

Δεν αντέχω πια τ' αγκάθια.

Έχουν αρχίσει εμένα να τρυπούν, ακούς;

Πονάω, ακούς;

Πονάω.

Θέλω να τα πετάξω από πάνω μου.

Θέλω να ζήσω σ' ένα δάσος.

Η έρημος αφόρητη μοιάζει.

Χειρότερο τίποτα όσο η μοναξιά, ακούς;

Δεν ακούς.

Κανείς δεν ακούει.

Κανέναν δεν νοιάζει να ακούσει.

Εσύ είσαι στο δάσος

μίλια μακριά από την έρημο.

ο μόνος τρόπος να είμαι κοντά σου

θα ήταν να είμαι κισσός στον κορμό σου,

ένα από αυτά τα αναθεματισμένα, ενοχλητικά φυλλώματα.

Μα εγώ δεν θέλω να είμαι κισσός.

Καλύτερα κάκτος,

αφού δεν μπορώ να είμαι το πεύκο δίπλα σου.

Άσχημο πράγμα η μοναξιά, άσχημο.

Άνυδρη και έρημη η γη,

άνυδρη και έρημη.

(Βραβεύτηκε με 2ο βραβείο στον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό ποίησης

που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος  Εκδοτών Βορείου Ελλάδος 2015)

Υακίνθις

Θυμήσου - Christina Rossetti

Θυμήσου

Christina Rossetti

Θυμήσου με όταν θα έχω φύγει μακρυά,

πολύ μακρυά στη γη της σιωπής.

Όταν δεν θα μπορείς να με κρατάς, πια, από το χέρι,

όταν κι αν το θέλω δεν θα μπορώ να μείνω.

Θυμήσου με όταν δεν θα μπορείς, πια, μέρα με την μέρα

να μου μιλάς για το μέλλον που σχεδίαζες για εμάς.

Μόνο θυμήσου με. Ξέρεις, 

θα είναι αργά, τότε, για νουθεσίες ή προσευχές.

Ακόμη, κι αν πρέπει για λίγο να με ξεχάσεις

και έπειτα να θυμηθείς, μην θρηνήσεις:

γιατί αν το σκοτάδι και η διαφθορά σου αφήσουν

μια αμυδρή ανάμνηση κάποτε δικών μου σκέψεων

καλύτερα παντοτινά να με ξεχάσεις και να χαμογελάς,

παρά να με θυμάσαι και να βυθίζεσαι στην λύπη.

Μετάφραση Υακίνθις

Ονειροπόλοι-Siegfried Sassoon

Ονειροπόλοι

Siegfried Sassoon

Οι στρατιώτες είναι πολίτες της γκρίζας χώρας του θανάτου,

χωρίς να περιμένουν ανταμοιβή από του χρόνου τα αύριο.

Στην ύστατη ώρα του πεπρωμένου στέκονται 

ο καθένας με τις βεντέτες, τις ζήλιες και τις λύπες του.

Οι στρατιώτες είναι ορκισμένοι να μάχονται,

πρέπει να κερδίσουν κάποιο φλεγόμενο, θανατηφόρο φινάλε

ποντάροντας τις ζωές τους.

Οι στρατιώτες είναι ονειροπόλοι.

Όταν τα πυρά ξεκινούν ονειρεύονται

ένα ζεστό σπιτικό, καθαρά σεντόνια και την κοπελιά τους.

Τους βλέπω στα βρομερά χαρακώματα, να ροκανίζονται από αρουραίους,

και στα ρημαγμένα χαντάκια , να δέρνονται από την βροχή,

αναπολώντας μπάλες και ρόπαλα,

και να χλευάζονται από εκείνους που έπαψαν να ελπίζουν

λαχταρώντας να επιστρέψουν

στις τραπεζικές αργίες και στο βουβό σινεμά και τις γκέτες

και να πηγαίνουν με το τρένο στο γραφείο.

Μετάφραση Υακίνθις

Συνέντευξη- Dorothy Parker

Συνέντευξη

Dorothy Parker

Οι κυρίες που οι άντρες θαυμάζουν,έχω ακούσει,

Θα ανατρίχιαζαν στο άκουσμα μιας κακιάς λέξης.

Το κερί τους δίνει παρά μονάχα μία φλόγα,

προτιμούν να μένουν σπίτι την νύχτα.

Δεν μένουν ξύπνιες μέχρι τις τρεις,

ούτε διαβάζουν ερωτική ποίηση.

Ποτέ δεν εγκρίνουν τους αμαρτωλούς,

ούτε αντιλαμβάνονται μια προσέγγιση.

Ζαρώνουν από τις πούδρες και τις μπογιές...

Μέχρι τώρα, δεν έχω κανένα παράπονο.

Μετάφραση Υακίνθις

Πανσέληνος-Yακίνθις

Πανσέληνος

Μαγικό τραγούδι ηχεί

σε αέναα πάρκα

αθάνατων θνητών ερωτευμένων

γνώση απουσίας ελπιδοφόρα

διψασμένα μάτια της ψυχής

αδημονούν το φως

μια Βαστίλη ο κόσμος τους

Ανάμνηση ονείρου χειμερινής νυκτός

όνομα γλυκό ρόδο στο άκουσμα

αιώνιοι εχθροί κατέθεσαν τα όπλα

μπροστά στο μεγαλείο της ζωής

Λευκή φλόγα

δύναμη σκοτεινών κρυστάλλων

στερεύεις το λυκαυγές

γυμνά απομένουν τα κορμιά

πρώτα ντυμένα με την προσμονή σου

χάνεσαι ώσπου να τα πλανέψεις πάλι

(Βραβεύτηκε με 3ο Έπαινο στην κατηγορία ερωτική ποίηση 

στον μαθητικό διαγωνισμό του Εκπαιδευτικού Ομίλου Πετρούπολης 2015)

Υακίνθις

"Ωδή στον Έρωτα"-Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Ωδή στον Έρωτα

Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Απόσπασμα από την "Δωδέκατη Νύχτα" (Πράξη 1η, Σκηνή 1η)

Αν η μουσική είναι η τροφή του έρωτα, 

συνέχισε να παίζεις.

Δώσε μου πληθώρα αυτής, μέχρι 

ο πόθος μου να εξασθενίσει και να σβήσει.

Παίξε αυτήν την μελωδία ξανά!

Είχε έναν μελαγχολικό απόηχο.

Ακούστηκε σαν την γλυκιά αύρα που φυσά

πάνω από μια πλαγιά βιολέτες,

κλέβοντας και χαρίζοντας ευωδιές.

Αρκετά! Σώπα!

Ο ήχος έχασε την γλυκύτητά του.

Ώ, πνεύμα του έρωτα!

Ανήσυχο και αεικίνητο,

που, παρόλο, που το εύρος σου

είναι απέραντο, όσο η θάλασσα

όποιος εισέλθει σε εσένα,

ανεξαρτήτως της αξίας ή της θέσης του

χάνεται σε μια στιγμή.

Γεμάτη από τόσες εναλλασσόμενες εικόνες

είναι η αγάπη που από μόνη της

ξεπερνά την φαντασία.

Μετάφραση Υακίνθις

Ξημέρωμα-Ella Higginson

Ξημέρωμα

Ella Higginson

Το ρολόι με τα αμυδρά χρώματα άνωθεν της σκάλας σήμανε τρεις-
Πολύ γλυκά για να κοιμηθώ, εντούτοις, πολύ νωρίς για να σηκωθώ.
Σε αναπαυτική γαλήνη, κείτομαι με μισόκλειστα μάτια,
βλέποντας τις τρυφερές ώρες να περνούν ονειρωδώς.
Η παλίρροια υποχωρεί. Άκουσα την θάλασσα
να τρεμοπαίζει πάνω στην αμμουδιά,
ενώ οι ουρανοί ήταν ακόμη σκοτεινοί,αβέβαιοι
σαν το φως που πλαγιάζει
κάτω από τον μαίανδρο κάποιας αγριοτριανταφυλλιάς
μέσα στο πυκνό γκρίζο.Ο πετεινός
έστειλε μισοκοιμισμένες κραυγές πέρα στον νυσταλέο αγέρα.
Στην επιβλητική σιωπή ήταν γλυκό να ακούσω
τον χτύπο της καρδιάς μου... Πόσο εκτεταμένος και βαθύς και ευθύς-
να τρεμοπαίζει καθώς από την αρχή γεννιέται στην μήτρα του παραδείσου-
Μια πορφυρή ακτίνα της αυγής διεισδύει στην κάμαρά μου.

Μετάφραση Υακίνθις

Το Γράμμα-Dana Gioia

Το Γράμμα

Dana Gioia

Και στο τέλος το μόνο που πράγματι μένει 

είναι ένα συναίσθημα-δυνατό και αναπόφευκτο-

πως κατά κάποιον τρόπο αξίζαμε κάτι καλύτερο.

Πως κάπου κατά μήκος της διαδρομής

τα πράγματα μπερδεύτηκαν. Και αυτό το γράμμα

από όποιον έχει την ευθύνη,

που με βεβαιότητα θα είχε ξεκαθαρίσει 

τα πάντα ανάμεσα σε εμάς και τον κόσμο,

ποτέ δεν το παραλάβαμε.Χάθηκε κάπου.

Πιθανώς παρασύρθηκε σε κάποιον επαρχιακό σταθμό.

Είτε κατά λάθος στάλθηκε σε μια διεύθυνση παλιά

της οποίας ο καινούριος ένοικος το έβαλε στο ντουλαπάκι 

με τις βούρτσες και τις λακ ξεχνώντας

να το δώσει στο σπιτονοικοκύρη να το ταχυδρομήσει.

Και ακόμα περιμένουμε σαν παιδιά που έχουν στείλει

το χαρτζιλίκι δύο εβδομάδων πολύ μακρυά

απαντώντας σε μια δελεαστική διαφήμιση

από κάποιο τσαλακωμένο, κιτρινισμένο περιοδικό,

 επαγρυπνώντας με τα χρόνια,

τόσο όσο διαρκεί ένα παιδικό καλοκαίρι,

ελέγχοντας το γραμματοκιβώτιο με ανυπόμονη πίστη

ακόμα και τις μέρες που η αλληλογραφία δεν ήρθε ποτέ.

Μετάφραση Υακίνθις

Οδός Κατατρεγμένων Ονείρων

Οδός Κατατρεγμένων Ονείρων

Χείμαρρος αναμνήσεων παρασύρει

επιδέξια χτισμένα καστράκια στην άμμο.

Σκέψεις που βυθίζονται στο χάος

σεργιανίζουν τα απύθμενα σοκάκια του.

Ανάσα ζωής, σιωπή θανάτου.

Πτώση σκληρή και ανάλγητη.

Φθονερές αλήθειες πως πονάνε.

Τείχη αγκρέμιστα

εγκλωβίζουν τρύπιες ψυχές

κάποιες απατηλές ηλιόλουστες μέρες.

Ύστερα, πάλι σκότος

τυραννά όποιον τόλμησε να ελπίζει.

Φλύαρη σιωπή των σκοτωμένων

πίσω από καλυμμένους καθρέπτες.

Εν τέλει ήττα.

Όνειρα παρεδόθησαν.

Πόλεμος έληξε.

(Βραβεύτηκε με Έπαινο στον μαθητικό διαγωνισμό 

της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών 2015)

Υακίνθις

Ατίθασες Νύχτες- Έμιλι Ντίκινσον

Ατίθασες Νύχτες

Έμιλι Ντίκινσον

Ατίθασες νύχτες- Ατίθασες νύχτες!

Αν ήμουν μαζί σου,

οι ατίθασες νύχτες θα ήταν

η ηδονή μας!

Ανώφελοι-οι άνεμοι

για μια Καρδιά σε λιμάνι-

Τέρμα με την Πυξίδα-

Τέρμα με τον Χάρτη!

Κωπηλατώντας στην Εδέμ-

Αχ- η Θάλασσα!

Να προσορμούσα-απόψε-

σε εσένα!

Μετάφραση Υακίνθις

Σονέτο 18-Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Σονέτο 18

Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Να σε συγκρίνω με μια μέρα θερινή,

είσαι ομορφότερη και πιο μειλίχια.

Άνεμοι τραχείς κλονίζουν τα ακριβά μπουμπούκια του Μαγιού

και το καλοκαίρι τόσο σύντομα τελειώνει.

Κάποτε καυτός ο οφθαλμός των ουρανών λάμπει

και άλλοτε η χρυσαφένια του επιδερμίδα σκοτεινιάζει.

Και κάθε τι όμορφο από την ομορφιά εκπίπτει,

είτε από τύχη 

είτε παρασυρμένο από την φυσική ρότα των πραγμάτων.

Εντούτοις, το παντοτινό σου καλοκαίρι δεν θα ξεθωριάσει,

ούτε θα χάσει την ομορφιά σου,

ούτε ο θάνατος θα καυχηθεί πως περιπλανιέσαι στη σκιά του,

μιας και στους αθάνατους στίχους μου τον χρόνο ξεπερνάς.

Όσο οι άνθρωποι αναπνέουν και τα μάτια βλέπουν,

τόσο εκείνοι θα ζουν και σε εσένα θα δίνουν ζωή.

Μετάφραση Υακίνθις

Ποτέ δεν σε αγάπησα πιο πολύ-Bertolt Brecht

Ποτέ δεν σε αγάπησα πιο πολύ

Bertolt Brecht

Ποτέ δεν σε αγάπησα πιο πολύ αδελφή μου

από εκείνη την νύχτα

καθώς έφευγα μακρυά σου.

Το δάσος με κατάπιε,

το μελαγχολικό δάσος, αδελφή μου,

το μελαγχολικό δάσος και άνωθεν

τα χλωμά αστέρια στα δυτικά.

Δεν γέλασα,

ούτε τόσο δα λιγάκι, αδελφή μου,

όπως ζωηρά κατευθυνόμουν

προς μια μοίρα σκοτεινή,

καθώς τα πρόσωπα πίσω μου

σιγά σιγά χλώμιαζαν

στου μελαγχολικού δάσους τη νυχτιά.

Τα πάντα ήταν μεγαλοπρεπή

μονάχα την νύχτα εκείνη, αδελφή μου,

ποτέ, ύστερα και ποτέ πριν.

Έμεινα μόνο με τα αρπακτικά

και τις πεινασμένες τους κραυγές

στον σκοτεινό νυχτερινό ουρανό.

Μετάφραση Υακίνθις

Λίγα λόγια για εμένα!

   Χάρηκα για την γνωριμία! Είναι τα λόγια που λες σε έναν νέο φίλο, σε κάποιον που πρόκειται να εμπιστευτείς τις σκέψεις, τα μυστικά και, ίσως, τελικά την ζωή σου. Λέξεις απλές και διαυγείς. Ή μήπως και όχι; Ίσως, ποτέ δεν ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από τα προσωπεία των ανθρώπων γύρω μας. Φίλοι ή εχθροί. Άγγελοι ή δαίμονες. Είναι οι μάσκες πίσω από τις οποίες κρύβεται ο καθένας. Μάσκες που μπορεί να είναι πράξεις, ένα χαμόγελο ή απλώς λόγια.
   Από παιδί προσπαθούσα να δω πίσω από τις μάσκες των ανθρώπων, χωρίς να τα καταφέρνω πάντα, φυσικά. Συμβαίνει σε όλους. Κρυβόμουν πίσω από τα βιβλία μου συχνά. Βρίσκεις πολύτιμους φίλους συχνά πίσω από κιτρινισμένες σελίδες με αράδες λέξεις, φίλους πιστούς, τους κρατάς για μια ζωή. Προσπάθησα να δημιουργήσω κι εγώ τους δικούς μου φίλους με ένα μολύβι και ένα κομμάτι χαρτί κάποτε. Τότε ξεκίνησα να μαγεύομαι από την δύναμη της γραφής, που μπορεί να είναι η ίαση σε χρόνιες πληγές, ενώ άλλοτε να τις κρατά ανοιχτές χρόνια για να μας θυμίζει πως είμαστε ακόμα άνθρωποι.
   Στα εφηβικά μου χρόνια, άρχισα να μοιράζομαι τους κόσμους που είχα συνθέσει με άλλους ανθρώπους γύρω μου. Τότε δέχτηκα την παρότρυνση να συμμετάσχω σε κάποιους μαθητικούς διαγωνισμούς. Στην αρχή αποτυχία και απογοήτευση, φυσικά. Αργότερα, όμως, ήρθε το πρώτο βραβείο.Δεν ήταν μεγάλης σημασίας. Ωστόσο, και η αίσθηση μόνο είναι ικανή να κάνει μια καρδιά να χτυπάει ξέφρενα. Ύστερα, ένα δεύτερο και πολύ σημαντικότερο από το πρώτο. Αυτό ακολουθεί ένας έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών...
   Υπογράφω ως Υακίνθις και αυτές οι αναρτήσεις είναι μια ματιά στα παρασκήνια της δικής μου μάσκας. Λόγια που έγραψα η ίδια, άλλα που μετέφρασα από άλλες γλώσσες και ίσως, κάποιες φορές λόγια ανθρώπων που με αγγίζουν.

   Καλή Ανάγνωση,

Υακίνθις.